Klasa IIa

Supernowa czyli kilka rodzajów eksplozji w kosmosie, w wyniku których powstaje niezwykle jasny obiekt obserwowany na niebie. Jest on już po kilku tygodniach czasem miesiącach ( okres zaniku zależy od wielu czynników, wielkości eksplozji itp.) całkowicie niewidoczny. Powstawanie supernowej wiąże się z wyrzucaniem w przestrzeń kosmiczną większości lub całej materii gwiazdy do której wybuchu doszło. Powstała ze szczątków i resztek mgławica jest tworem bardzo nietrwałym i po kilku tysiącach lat nie ma już po niej żadnego śladu. Skutkiem takiego zachowanie jest to że w naszej galaktyce znamy zaledwie 265 pozostałości po supernowych.

Podczas odgadywaniu i prób wyjaśnienia tworzenia oraz pochodzenia supernowych astronomowie podzielili je na dwie główne grupy, opierając się na różnicach lini absorpcji w ich widmie. Zatem główny podział oparty jest o występowanie w widmie supernowej śladów wodoru. Jeśli się znajdują to jest to supernowa typu II, jeśli nie typu pierwszego. Ale także w tych podziałach istnieje jeszcze bardziej szczegółowa klasyfikacja:

Typ I - bez linii wodoru:

- Typ Ia - linie Si II na 615,0 nm
- Typ Ib - linie He I na 587,6 nm
- Typ Ic - słabe lub brak linii helu

Typ II - z linią wodoru:

- Typ II-P
- Typ II-L

Dzięki Supernowym przestrzeń kosmiczna jest wzbogacana o różne pierwiastki, które bez nich nie mogły by powstać w tak dużych ilościach. Dzięki temu każde kolejne pokolenie gwiazd ma inny skład chemiczny i to właśnie dzięki supernowym. Posiadanie przez gwiazdy coraz to innych pierwiastków ma duży wpływ na życie gwiazdy a także na powstawanie planet wokół niej.