Klasa IIa

W najważniejszej monoteistycznej religii hinduizmu, wisznuiźmie (krysznaiźmie) naucza się, że istnieją dwa światy - wieczny duchowy (Królestwo Boga) oraz materialny wieloświat podlegający cyklicznej kreacji i destrukcji. Proces tworzenia materialnych światów jest dość złożony. Najwyższa Osoba Boga, Kryszna, ekspanduje w swoją formę Maha Wisznu leżący na tzw. Oceanie Przyczyn. Z porów ciała Maha Wisznu emanują z oddechem rozłączne materialne wszechświaty. Wszechświaty te rozwijają się z zarodków do rozwiniętych postaci. Pierwotna przyczyna materialnych elementów nazywana jest w sanskrycie pradhaną a z niej pochodzi mahat-tattva - suma materialnych elementów. Materialne stworzenie składa się z subtelnych (umysł, inteligencja, fałszywe ego) i ciężkich elementów/żywiołów (ziemia,woda,ogień,powietrze,eter). Cięższe elementy rozwijają się z elementów lżejszych. Następnie Bóg w swojej ekspansji wchodzi do każdego z materialnych wszechświatów jako Garbodakasai Wisznu. W tym czasie każdy wszechświat nie posiada form (ciał istot). W każdy z wszechświatów rodzi się następnie pierwsza żywa istota której pozycja jest określana jako Brahma, otrzymuje ona w procesie medytacji wiedzę od Boga i stwarza wszystkie istniejące formy. Materialne stworzenie jest zapładniane duchowymi istotami (duszami) przez spojrzenie Wisznu (Kryszny). Wszechświaty trwają określony czas i w czasie tzw. nocy Brahmy ulegają częściowej destrukcji. Jednakże pod koniec życia Brahmów materialne wszechświaty ulegają ostatecznemu zniszczeniu które dokonywane jest przez Sivę (ekspansję Wisznu zrodzoną z umysłu Brahmy). W czasie destrukcji materialnych światów podnosi się ich temperatura. Materialne wszechświaty są zapełnione planetami, klasyfikowanymi jako niebiańskie, średnie oraz piekielne planety. Świat duchowy także składa się z planet. Wyższe planety można także interpretować jako wyższe, niedostrzegalne ziemskimi zmysłami wymiary. Życie jako energia wyższa Boga w odróżnieniu od martwej materii (mahat-tatvy) jest obecne wszędzie. Wyjaśnienia można znaleźć w Bhagavad Gicie oraz Bhagavata Puranie.